بزرگسال

در سال ۱۹۳۵ مارگارت لووزفلد Margaret Lozofeld کتابی تحت عنوان بازی در کودکی را نوشت و در آخرین فصل کتاب خود این اندیشه را طرح کرد که بازی می‌تواند دارای اهداف ذیل باشد: ۱- بازی به عنوان وسیله‌ای جهت برقرار کردن ارتباط کودک با محیط‌اش به کار می‌رود و کودک را برای انجام کارهای بهتر در زندگی آینده آماده می‌کند، از این حیث بازی دارای اهداف اجتماعی است. ۲- بازی در دنیای کودکان در یک چیدمان خلاق دو عنصر (شناخت و احساسات) را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد. جایگاه بازی در دنیای کودکان قرابت بسیاری با کارکرد مذهب و فلسفه در زندگی بزرگسالان دارد. ۳- بازی زندگی عاطفی کودک را منعکس می‌سازد و کودک را آماده می‌کند تا در آینده عواطلف خود را از طریق هنر بیان نماید. ۴- بازی به عنوان ابزار استراحت و لذت به کودکان خدمت می نماید.